five.

Siedzę w kawiarni. Mam urwanie głowy w pracy ale na kawę z Iwoną zawsze znajduję czas. To już taki nasz mały rytuał. Iwona pracuje niedaleko mnie więc każdego dnia spotykamy się w kawiarni, podczas przerwy na lunch. Bardzo się cieszę, że wracając do Polski odzyskałam starą przyjaciółkę. Życie w końcu mile mnie zaskoczyło. Rozmawiamy, jak zwykle, o wszystkim i o niczym. Nawet bardziej o niczym. Ale Iwona jest jakaś inna niż zazwyczaj. Spotykamy się praktycznie codziennie już od ponad 3 tygodni więc widzę takie rzeczy. Pytam ją o to wprost. Na początku próbuje mnie zbyć. Ja jednak nie mam w zwyczaju tak łatwo odpuszczać. W końcu Iwona mówi mi o wszystkim. O jej obawach, że Krzysiek jej już nie kocha, że gdyby nadarzyła się okazja to pewnie zostawiłby ją dla innej, młodszej, ładniejszej, lepszej. Czuję się dziwnie słuchając tego. Gdy myślę o tym jak Igła zachowywał się ostatnio w stosunku do Iwony gdy ostatnio się widzieliśmy w trójkę, w głowie mi się nie mieści, że mógłby ją przestać kochać. Pamiętam jak czule do niej mówił, jak się uśmiechał, jak wciąż zerkał na nią z zachwytem. Jestem zaskoczona tym co moja przyjaciółka sobie wmówiła. Ale to nie koniec niespodzianek. Jeszcze bardziej jestem zaskoczona gdy Iwona prosi mnie o przysługę. Prosi mnie abym sprawdziła wierność Ignaczaka. Jestem wstrząśnięta. Po długim wyjaśnieniu Iwony, że tylko mi dostatecznie ufa by powierzyć mi takie „zadanie”, i tylko ja mogę to dla niej zrobić bo jest pewna, że sama nie darzę jej męża żadnym głębszym uczuciem poza koleżeńską sympatią, zgadzam się.