four.

Siedzimy przy stole. Zgodnie z obietnicą jestem na niedzielnym obiedzie u Ignaczaków. Jest bardzo sympatycznie. Mąż Iwony, Krzysiek, to strasznie zabawny człowiek. Mamy podobne poczucie humoru i świetnie się nam gada. Ich dzieciaki są przeurocze. Sebastian cały czas mnie rozbawia. Ma charakter bardzo podobny do ojca. To stwierdzenie powinien odebrać jako komplement. Dominika z kolei jest taką małą księżniczką, niesamowicie podobną do Iwony.  Czas spędzony w ich domu biegnie mi kilkakrotnie szybciej niż normalnie. Niestety muszę się już zbierać. W domu czeka na mnie jeszcze praca, którą muszę wykonać do jutra. Niechętnie żegnam się z nimi i udaję do domu. Siadam przy stole i zakopuję się w papierach. Koniecznie muszę to zrobić do jutra. Mimo tego, że jestem zmuszana czasem do pracy w niedzielę to jestem zadowolona z posady, ze stanowiska jakie mam. Spędzam nad tym jakieś trzy godziny. Wreszcie nadchodzi upragniony koniec pracy więc z największą przyjemnością kończę i idę spać.